হয়, শ্ৰী আলতাভ হুছেইন৷
আপোনালোকে কোৱাটো হয়৷
অসমৰখন মোৰ দেউতাৰ, অসমখন মোৰ ককাদেউতাৰ, অসমখন মোৰ পূৰ্বজৰ৷ আপোনালোকে নাজানিব পাৰে অসমৰ বুৰঞ্জী, কিন্তু অসমখন যে মোৰ পূৰ্বপুৰুষৰে আছিল সেয়া সত্য৷
জিভা পকাই ভালকৈ অসমীয়া উচ্চাৰণ কৰিব নোৱাৰা পমুৱা আলতাভে আচহুৱা গীতৰ ভাষাৰে সুধিছে- দেশখন তোৰ বাপেৰৰ নেকি? গতিকে আমি উত্তৰ দিছো- হয়, দেশখন আমাৰ পূৰ্বজৰ৷ ছলে-বলে আনে কাঢ়ি ল’লেও বুৰঞ্জী মোহাৰি পেলাব নোৱাৰি৷ সেই বুৰঞ্জী অনুসৰিয়েই দেশখন মোৰ পূৰ্বপুৰুষৰ৷
সংঘাতময় পৰিস্থিতিয়ে চৌদিশ ভাৰাক্ৰান্ত কৰাৰ পৰত ফে’চবুকত হঠাতে আবিৰ্ভাৱ ঘটিল আলতাভ হুছেইন নামৰ পমুৱা ৰকষ্টাৰৰ৷ কালি আছিল মাইকেল জেকছনৰ জন্মদিন৷ এই দিনটোতে পমুৱা ৰকষ্টাৰে আধাফুটা অসমীয়াৰে গালে সেই গীতটো৷
ভালকৈ অসমীয়া উচ্চাৰণ কৰিব নোৱাৰা গায়কে নাচি-বাগি গোৱা গীতে কিন্তু স্বাভাৱিকতে ক্ষতি কৰিব অসমৰ পমুৱা মুছলমানৰ৷ এই কথাও সত্য৷
নিজৰ ফে’চবুক পে’জত বাংলাভাষাত লিখা আলতাভে শুদ্ধকৈ অসমীয়া লিখিব পাৰেনে নোৱাৰে সেয়াও সন্দেহৰ বিষয়৷ কিন্তু চৰম উদ্ভণ্ডালিৰে পমুৱা ৰকষ্টাৰে প্ৰত্যাহ্বান জনালে অসমৰ খিলঞ্জীয়াক৷ গীতৰ বহুৱালিৰে অসমীয়াক অপমান কৰিলে৷
